To co przeżyło jedno pokolenie,
Drugie przerabia w sercu i pamięci
I tak pochodem idą cienie... cienie...
Aż się następne znów na krew poświęci!
Wspomnienie dziadów pieśnią jest dla synów[…]
Artur Oppman, Pięciu poległych

Z historii wsi i szkoły…

Wieś Stobierna położona jest w południowej części Kotliny Sandomierskiej. Szkoła w Stobiernej-Krzywe została założona 20 I 1913 roku, kiedy to Rada Szkolna Krajowa wsparła finansowo Gminę Stobierna w zorganizowaniu w przysiółku Krzywe 1-klasowej szkoły ludowej. Pierwszym kierownikiem szkoły został Jan Tarnowski, zaś zajęcia odbywały się w domu prywatnym.
W latach 20-tych XX w. szkoła mieściła się w drewnianym budynku. Murowany zbudowano w latach 1958-1960, zaś zmodernizowano i ulepszono w 1977 roku. W roku szkolnym 1998/99 rozpoczęto kolejną rozbudowę szkoły i jest to jej stan obecny. Na mocy uchwały Rady Gminy Trzebownisko z dnia 17 czerwca 1999 roku Szkole Podstawowej nr 2 nadano statut. Uchwała ta weszła w życie 1 września 1999 roku. Od września 2005 roku w szkole działa Gimnazjum nr 2, które weszło w skład Zespołu Szkół nr 2 w Stobiernej od stycznia 2006 roku.
Przed rokiem 1848 tylko czterech gospodarzy umiało czytać. Jedynie ci chodzili z modlitewnikami do kościoła i tym samym byli uważani za najmądrzejszych w gminie. Jeden z nich – Walenty Pokrzywa uczył u siebie w domu czytania i pisania. Jego uczniami byli, m.in.: Wincenty Wisz – pisarz w Jasionce; Ludwik Pokrzywa – syn Wincentego, dawny pisarz w Stobiernej. Uczył także Jakub Grabek z Zagród, Antoni Chruściel, a także Jan Ożóg z Krzywego. Około roku 1865 ks. Aleksander Prexelle uczył kilku chłopców.
W 1925 roku wyłoniła się kwestia budowy szkoły (jedynki). W listopadzie 1924 roku inspektor szkolny Michał Mróz, widząc nędzny stan sanitariów szkolnych, zachęcił gminę do natychmiastowego przystąpienia do budowy nowej 7-izbowej szkoły. Gmina liczyła wówczas 450 numerów, wobec czego frekwencja dla szkoły o pełnej organizacji była zapewniona. Przysiółek Krzywe nie zgodził się jednak na zniesienie ich 1-klasowej szkoły, mimo że władze szkolne przyrzekały dać 50% zapomogi oraz 5% pożyczkę na 15 lat. Szkółkę swą na miejscu uważano tam za większe dobrodziejstwo niż 7-klasową wspólną szkołę, która miała stanąć w środku wsi.

folder_szkoly.pdf